Details, Fiction and در بیماری پارکینسون

Details, Fiction and در بیماری پارکینسون

Blog Article

تب چیست؟ تب خطرناک + انواع راه های درمان تب بزرگسالان و کودکان

بیماری پارکینسون شکلی از پارکینسونیسم است. پارکینسونیسم اصطلاح کلی‌تری است که برای اشاره به مجموعه‌ای از علائم استفاده می‌شود که معمولا با بیماری پارکینسون مرتبط هستند؛ ولی گاهی اوقات حاصل دیگر عوامل هستند.

ورزش و تمرین بدنی از التهاب موجود در مغز کم می کند. از آن جایی که بیماری پارکینسون، اثرات منفی می گذارد بر روی ذهن و حافظه، ورزش و تمرین بدنی اهمیت زیادی پیدا می کند.

برای درمان بیماری پارکینسون از داروهای مختلف استفاده می‌شود که باعث می‌شود سلول‌های تحلیل رفته دوباره تحریک شوند تا بتوانند دوپامین بیشتری را تحریک کنند و تعادلی در مغز برقرار شود.

علت: بیماری ام اس یک اختلال خود ایمنی است. پارکینسون نتیجه کاهش سطح دوپامین در مغز است.

بیماری پارکینسون، با التهاب همراه است. در نتیجه محقیقین همواره به دنبال کشف اثرات ضد التهابی اسید چرب امگا ۳ هستند.

زوال عقل و روان‌پریشی دو مشکل روانی جدی هستند که معمولا بُروز آن‌ها به زمان نیاز دارد. روان‌پریشی وضعیتی جدی است که در آن فرد چیزهایی می‌بیند یا می‌شنود که در آنجا نیست و به چیزهایی اعتقاد دارد که در دنیای واقعی وجود ندارند.

اما در هر صورت ، تشخیص ، ارزیابی و درمان این بیماری از اهمیت چگونه از بیماری پارکینسون جلوگیری کنیم فوق العاده ای برخوردار است.

۳. فلج فوق‌هسته‌ای پیشرونده: افرادی که مبتلا به این بیماری نادر هستند، ممکن است دچار مشکلاتی در زمینه‌ی تعادل شوند که موجب افتادن مکرر آن‌ها شود.

الکترودی نازک که در قسمتی از مغز قرار داده می‌شود که عامل بُروز علائم است (برای بیشتر بیماران در هر طرف مغز یک الکترود کاشته می‌شود)

واکنش ها و حرکات ماهیچه ها نیز بطور قابل توجهی کند می شوند.  زندگی به تنهایی می تواند ناامن و خطرناک باشد.

این داروها باعث می‌شود که عملکرد استیل کولین متوقف شود و در این صورت میزان دوپامین مغز افزایش پیدا می‌کند. در واقع این نوع داروها به عنوان یک جایگزین دوپامین و جلوگیری از تخریب آنها تجویز خواهند شد.

ویزیت آنلاین پزشکی ستون اول ویزیت آنلاین متخصص روانپزشکی

وراثت : به ندرت اتفاق می افتد که این بیماری از والدین به کودکانشان انتقال یابد. در بیشتر موارد می توان گفت که پارکینسون ارثی نمی باشد. در صورتی که عضو درجه یک خانواده به پارکینسون مبتلا باشد ممکن است ۳ درصد خطر ابتلا را در افراد دیگر خانواده بیشتر کند این بدان معنی است که خواهر ، برادر ، پدر و یا مادر که دارای این بیماری می باشند کمی خطر ابتلا به این عارضه را افزایش دهد.